Uklanjanje ugljen-dioksida iz atmosfere se sve više prepoznaje kao jedna od ključnih mera u borbi protiv klimatskih promena ruku pod ruku sa ubrzanim smanjenjem emisija.
Ipak, na neka pitanja nedostaju odgovori: koje količine ugljen-dioksida se na svetu uklanjaju, kojom brzinom ova praksa raste i da li je to dovoljno da bi čovečanstvo ispunilo ciljeve povodom ograničavanja globalnog zagrevanja?
A novi izveštaj, predvođen Univerzitetom Oksford, nudi neophodne uvide.
Prema proračunima autora, iz atmosfere se na globalnom nivou ukloni dve milijarde tona ugljen-dioksida godišnje.
U istraživanju stoji da se sve zasluge u tom procesu trenutno pripisuju šumama (99,9%). A od nedavno su pokrenute i velike investicije u tehnološka rešenja za trajno uklanjanje ugljen-dioksida iz atmosfere i očekuje se da njihov udeo u narednim decenijama poraste.
Kako bi se porast srednje globalne temperature ograničio znatno ispod 2 °C u odnosu na predindustrijske nivoe, procenjuje se da do 2050. čiste tehnologije treba da odstranjuju 1.300 puta više ugljen-dioksida, a drveće i zemljište dvaput više.
Uklanjanje ugljen-dioksida predstavlja hvatanje ovog gasa sa efektom staklene bašte iz atmosfere i njegovo skladištenje tokom dužeg vremenskog perioda, bilo u zemljištu, okeanima, geološkim formacijama ili proizvodima.
Većina dosadašnjih uspešnih poduhvata u uklanjanju ugljen-dioksida postignuta je zahvaljujući merama kao što su sadnja drveća i odgovornije upravljanje zemljištem.
KLIMA101 NEDELJNI NEWSLETTER
Oko 120 nacionalnih vlada teži neto-nultim emisijama što znači da preostali ugljen-dioksid, koji se oslobodi, treba da se neutrališe njegovim odstranjivanjem iz vazduha. Međutim, kako se navodi, mali broj država ima akcione planove za razvoj uklanjanja ugljen-dioksida, pogotovo kada je reč o novim metodama.
Zaključak proračuna je da je hvatanje i skladištenje ovog gasa sa efektom staklene bašte neophodno u svrhu ostvarenja Pariskog sporazuma o zauzdavanju klimatskih promena. Naravno, pored smanjenja emisija.
