Potreba za tehnologijom koja uklanja ugljen-dioksid raste svakim molekulom ovog gasa koji dospe u atmosferu i smatra se neophodnom dodatnom merom u klimatskoj akciji pored smanjenja emisija. Međutim, velika prepreka za masovniju upotrebu jeste njena visoka cena.
Američki naučnici sa Pacifičke severozapadne nacionalne laboratorije (PNNL) napravili su veliki pomak na tom polju. Oni su, kako tvrde, stvorili najjeftiniji sistem za uklanjanje ugljen-dioksida do sada koji gas transformiše u jednu od najviše raspostranjenih hemikalija na svetu, metanol.
Navodi se da metanol ima širok spektar primene: upotrebljava se kao gorivo, ali i sastojak plastike, farbi, građevinskih materijala i delova automobila. Pretvaranje ugljen-dioksida u korisne supstance poput ove daje industrijskim subjektima podsticaj za hvatanje i prenamenu gasa.
Hemičar Dejvid Heldebrant, koji predvodi istraživački tim iza izuma, uporedio je njihovo rešenje sa recikliranjem.
„Umesto da izvlačimo naftu iz zemlje kako bismo proizveli ove hemikalije, pokušavamo da to uradimo iz ugljen-dioksida koji se zarobljava iz atmosfere ili termoelektrana na ugalj”, objasnio je Heldebrant, „tako se ugljenik, uslovno rečeno, održava u životu, pa nije u pitanju izvlačenje iz zemlje za jednokratno korišćenje i odbacivanje. Nastojimo da recikliramo ugljen-dioksid skoro kao kada recikliramo druge stvari poput stakla, aluminijuma i plastike.”
Samim tim, stvara se temelj za veću isplativost i zastupljenost tehnologije za hvatanje ugljenika.
KLIMA101 NEDELJNI NEWSLETTER
Pored termoelektrana na ugalj, novi sistem je dizajniran za implementaciju u elektranama na gas, kao i u cementnim pećima i čeličanama. Zahvaljujući rastvaraču koji je razvio PNNL, molekuli ugljen-dioksida se grabe pre njihovog emitovanja, a zatim se pretvaraju u korisne supstance koje mogu da se prodaju.
Još mnogo napretka je neophodno kako bi čovečanstvo moglo u potpunosti da ukloni ugljenik ili spreči njegovo ispuštanje u Zemljinu atmosferu. Ipak, napori istraživača poput ovog jedan su od ključnih koraka.
Primena njihove tehnologije će, prema rečima Heldebranta, smanjiti emisije. Ali povrh toga, takođe će pomoći u razvoju drugih metoda za hvatanje ugljenika, kao i u uspostavljanju tržišta za materijale koji sadrže ugljen-dioksid. Samim tim omogućiće se transformacija gasa sa efektom staklene bašte u dugotrajnije materijale.
